روز پنجم هفته هنرهای دیجیتال اینورس، با موضوع عکاسی، سه‌شنبه 18 تیرماه در سینما آستارا برگزار شد. در ابتدای برنامه مسئول برگزاری رویداد مدرسه اینورس به‌روی صحنه آمد و از هدف مدرسه اینورس برای برگزاری همه ساله این رویداد با کیفیت روزافزون صحبت کرد.

پیمان نادری؛ عکاسی Fine-Art

پیمان نادری در ارائه اول این روز، به عکاسی Fine-Art پرداخت. او با توضیح اهمیت پرداختن به عکاسی Fine-Art، از تفاوت‌های این ژانر با دیگر ژانرهای عکاسی گفت. به گفته او یک عکاس Fine-Art باید بتواند از ایده تا اجرای یک پروژه را انجام دهد. سپس به اعضای مختلف در تیم یک پروژه Fine-Art اشاره کرد و از میکاپ آرتیست، طراح لباس، Creative Director و ... نام برد. پس از آن سراغ چالش‌های مختلف در عکاسی Fine-Art رفت.

به گفته او این رشته زودبازده نیست و برای موفقیت در آن باید صبر داشت. پس از آن با نشان‌دادن نمونه‌های مختلفی از عکاسان مطرح این ژانر، ویژگی‌های کار هرکدام را توضیح داد. او سپس از نحوه داشتن درآمد به‌کمک عکاسی Fine-Art گفت و جایزه‌های معتبری را در این ژانر نام برد. در انتها با معرفی چند گالری بین‌المللی آنلاین، نحوه فروش و قیمت‌گذاری آثار در آن‌ها را توضیح داد.

بابک نیکخواه بهرامی؛ از نقال تا نقالی

پس از او بابک نیکخواه بهرامی به‌روی صحنه آمد. او صحبت‌هایش را با اهمیت Storytelling، داستان‌گویی یا نقالی، در نوشتن یک پروپوزال شروع کرد. سپس با آوردن مثال‌هایی از برندهای Nike و National Geographic، شیوه Storytelling را در تبلیغات آن‌ها توضیح داد. او سپس از تاریخ داستان‌گویی گفت و مثال‌های مختلفی همچون غارنگاره‌ها، هیروگلیف و بعدتر حماسه‌های شاهنامه و گیلگمش را نام برد. پس از آن به اهمیت تصویر در داستان‌گویی پرداخت و به دوران حال رسید. به گفته او در دنیای امروز، بدون تصویر دیگر نمی‌توان مخاطب را همراه خود کرد.

او با این توضیحات سراغ نحوه ساخت یک پروپوزال رفت. به گفته او برای یک پروپوزال عکاسی خوب باید عنوان و تگ‌لاین خوب نوشت، هدف عکاس و پژوهش را شفاف کرد، عکس‌های نمونه قرار داد، از روند اجرایی کار گزارش نوشت، هزینه‌ها را مشخص کرد و به درآمدهای احتمالی و بازار هدف اشاره کرد. او به پروپوزال یک مستند هم پرداخت و علاوه بر موارد قبلی، قراردادن بخش‌هایی از سیناپس و خلاصه‌ای از سکانس‌ها را ضروری دانست. او در انتها با مهم دانستن نگارش صحیح و گرافیک استاندارد، رعایت تمام این موارد را برای ارائه پروپوزال به مجموعه‌های بین‌المللی همچون National Geographic ضروری دانست.

مهرداد عمرانی؛ بازآفرینی تصویر

مهرداد عمرانی صحبت‌هایش را با آموزش اشتباه نور و عکاسی آغاز کرد. به گفته او اکثر هنرجویان مبحث نور را با حفظ دستورالعمل‌هایی مشخص یاد می‌گیرند. این شیوه نه‌تنها باعث از بین رفتن خلاقیت می‌شود که خیلی از اوقات باعث تولید خروجی‌های بی‌معنی است. او مثال‌های متعددی آورد تا نشان‌دهد وقتی براساس دستورالعمل‌ها نورپردازی و عکاسی شود، در بهترین حالت می‌توان به یک عکس استاندارد رسید.

او سپس از طبیعت و آثار دیگر هنرمندان به‌عنوان دو منبع الهام یاد کرد و در توضیح الهام از آثار هنرمندان، تصاویر نقاشانه را منبع الهام دشوارتری از تصاویر عکاسانه دانست. او سپس با بازخوانی منابع نوری در تصاویر مختلف، از اهمیت نگاه خلاقانه به نورپردازی گفت. در انتها با بازسازی یک موقعیت نوری در شرایط مختلف، نحوه استفاده از منابع نوری برای رسیدن به تصویر موردنظر را آموزش داد.

صمد قربانزاده؛ تصویرگری ذهن

صمد قربانزاده ارائه‌دهنده بعدی این رویداد بود. او صحبت‌هایش را با تعریف فتومونتاژ آغاز کرد. سپس سراغ تاریخچه فتومونتاژ رفت و با نشان‌دادن نمونه‌هایی از هر دوره، ویژگی کار آنان و نمادهای استفاده‌شده در هر کار را شرح داد. او سپس از تاثیر ناخودآگاه بر فتومونتاژ و کاربردهای آن در تولید آثار سورئال گفت و هنرمندان مطرحی را در این حیطه معرفی کرد.

پس از آن به تکنیک‌های مختلف در فتومونتاژ پرداخت و از برش درست و یکی‌کردن نورها، رنگ‌ها، پرسپکتیو و جزئیات گفت. به گفته او رعایت این نکات باعث می‌شود که عکس در عین ساختگی‌بودن باورپذیر بماند و در راستای بازنمایی خواست و نوع نگاه هنرمند باشد. او سپس با نشان‌دادن نمونه آثاری از هنرمندان ایرانی به بررسی آن‌ها پرداخت. در انتها با پخش ویدئویی از مراحل ساخت یک فتومونتاژ، اضافه‌کردن بخش‌های مختلف و نحوه تصحیح هر بخش را به شرکت‌کنندگان نشان داد.

محمدهادی صباغ؛ جریان به‌جای جرقه

محمدهادی صباغ صحبت‌هایش را با تعریف عکاسی کند شروع کرد. این عبارتی است ساخته خود او، که در مقابل عکاسی پرسرعتی قرار می‌گیرد که با آمدن دوربین‌های دیجیتال شکل گرفته است. او سپس از تاریخچه عکاسی گفت. به گفته او دوربین ابتدا یک ابزار هنری نبود و هدفش صرفاً سهولت و سرعت در ثبت تصویر بود. پس از آن آثاری از پیتر هنری امرسون نشان داد که از پیشگامان عکاسی هنری بوده است و از تاثیراتی گفت که عکاسی بر نگاه بشر و هنرهای تجسمی گذاشته است.

او سپس سراغ وضعیت عکاسی در ایران رفت و گفت که ایران جز اولین کشورهایی بوده که پس از ابداع عکاسی، دوربین به آن وارد شده است. به گفته او اولین عکس‌های عکاسان ایرانی دارای اصالت و خلوصی هستند که کم‌کم در مواجهه با آثار عکاسان غربی کم‌رنگ شده است. او دلیل این امر را سابقه ضعیف ایرانی‌ها در هنرهای تجسمی و درنتیجه توسعه‌نیافتگی سواد بصری‌شان دانست. سپس به‌خاطر وضعیت تاریخی ایران، عکاسی مستند و خبری را نسبت به عکاسی هنری، موفق‌تر دانست. او در انتهای صحبت‌هایش گفت که باید به‌جای امیدبستن به جرقه‌های خلاقانه، دنبال ایجاد جریان خلاقیت بود و رسیدن به این جریان اگرچه کند و زمان‌بر است، اما قطعاً ارزشش را دارد.

سحر حسینی؛ نگاهی نو به میکاپ

سحر حسینی ارائه‌دهنده آخر این روز بود. او ابتدا با معرفی مختصری از خودش، درباره تجربیاتش از ورود به صنعت میکاپ توضیح داد. سپس از شروع کارش در استانبول گفت و تلاش‌هایش برای ورود به یک استودیو حرفه‌ای میکاپ در آن‌جا را توضیح داد. به گفته او ارتباطات گسترده یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت در این حیطه است. او در ادامه گفت که میکاپ آرتیست کسی است که المان‌های زیبایی را در چهره افراد مختلف می‌شناسد و می‌تواند به‌کمک میکاپ نقص‌های چهره را بپوشاند.

سپس تفاوت‌های یک میکاپ آرتیست حرفه‌ای و آماتور را شرح داد و به اهمیت نقش میکاپ در صنعت عکاسی پرداخت. به گفته او طرح ایده‌های خلاقانه و اجرای میکاپی هماهنگ با کانسپت ارائه‌شده، از اصلی‌ترین وظایف کار میکاپ آرتیست در یک پروژه عکاسی است. او یکی از دلایل موفق‌نبودن یک عکس در تاثیرگذاری روی مخاطب را استفاده از فتوشاپ به‌جای میکاپ آرتیست دانست. سحر حسینی در انتها ویژگی‌های لازم برای شروع این مسیر را برشمرد و داشتن انگیزه و علاقه، شرکت در دوره‌های بین‌المللی و آشنایی با تکنیک‌های جدید را ضروری دانست.

در پایان برنامه، مسئول برگزاری رویداد مدرسه اینورس به‌روی صحنه آمد و از اسپانسرهای برنامه، مجموعه‌های سپیا و پیاده، و همچنین مجموعه فرهنگی بشرا برای همراهی در برگزاری این هفته، قدردانی کرد.