این جستار با عنوان «تماشای پایان کودکی در حیاط پشتی من» در شماره‌ی اوت ۲۰۲۳ نشریه‌ی The New Yorker منتشر شده و توسط تیم محتوای اینورس به فارسی بازگردانی شده.

• «هفت سال تمام، به بچه‌ها کمک کردم تا مجموعه‌ای از نمایش‌های موزیکال بامزه و دیوانه‌وار را روی صحنه ببرند. هرگز فکر نمی‌کردم که این ماجرا نتواند ادامه یابد.»
  – جیل لپور

مقدمه مترجم:
چیزهایی در کودکی هست که فقط کودک بلده اون‌ها رو جدی بگیره. یک چوب، یک پتو، یک آهنگ، صداهای ناهنجار و بی‌دلیل. بزرگ‌تر که می‌شیم به این چیزها اسم می‌دیم و تلاش می‌کنیم با هزینه، تمرین، اعتقاد و روش‌های مختلف دیگه باز بهش دست پیدا کنیم. خلاقیت، نقش‌آفرینی، خیال‌پردازی، بازی آزاد، هوش عاطفی، ارتباط غیرکلامی. کودکی هنوز هیچ‌کدوم از این واژه‌ها رو نمی‌شناسه و اتفاقا به همین دلیل، خیلی بهتر از ما اون‌ها رو زندگی می‌کنه.

کودک لازم نیست بفهمه که «ادراک حسی» چیه، یا «تخیل فضایی» یعنی چی. کودک فقط می‌بینه، صدا رو دنبال می‌کنه و چیزی در ذهنش به معنا یا تجربه بدل می‌شه. برخلاف ما، کودک جهان رو با بافت، رنگ، ریتم و حرکت درک می‌کنه. همه‌چیز براش ممکنه، اما نه چون رویاپردازه، بلکه چون هنوز محدود نشده. این آزادی، ناب‌ترین و در عین حال موقتی‌ترین شکل زیستنه.

بخش طراحی روشنایی جشنواره دیزاین لندن در سال ۲۰۲۵، مجموعه‌ای از شش کار مهم و متفاوت رو معرفی کرد که هر کدوم در زمینه‌ی متریال، هدف و روش ساخت قابل بررسی هستن. این طراحی‌ها از برندهای شناخته‌شده‌ای مثل Tala و Raw Edges تا کارگاه‌های کوچک‌تر مثل Six Dots و طراحان مستقل مثل Abid Javed و Yoonjeong Lee ارائه شدن. هدف این متن مرور و تحلیل دقیق همین شش نمونه است؛ با تمرکز روی این‌که طراح‌ها چه مسئله‌ای رو دیدن و چطور تلاش کردن به اون جواب بدن.

بعد از ۳۷ سال تاکید روی Just Do It، شعار Why Do It نایکی حالا قدمی متفاوت‌تر از همیشه برای این برند برداشته. شعار «فقط انجامش بده» زمانی بسیار درخشان و موفق بود و به خوبی این برند رو رپرزنت می‌کرد. این زمانی بود که دستور دادن جواب می‌داد، موقعی که برندها از بالا به پایین با مخاطب هم‌صحبت می‌شدن و با صدای بلند بهشون می‌گفتن «برو جلو»، «تسلیم نشو»، «انجامش بده». فراموش نکنیم که این شعار در سال ۱۹۸۸ ساخته شد. توی دوره‌ای که ذهنیت جمعی حول اراده، انگیزش و قدرت شکل می‌گرفت. سال‌هایی که ورزشکاری مثل مایکل جردن فارغ از توانایی فنیش، چون نماد عینی پشتکار به‌شمار می‌رفت قهرمان شمرده می‌شد.

ولی اون جهان مرده.

الان مخاطب با هزار سوژه و گره مختلف درگیره. خستگی روانی، نارضایتی شغلی، ناامنی اقتصادی، سیل بی‌پایان محتوا و دروغ‌های الگوریتم‌ها. وسط اینهمه صدا، شعاری که «دستور» بده، بیشتر فشار ایجاد می‌کنه تا انگیزه. چنین گفتمانی بیشتر سرزنشه تا حمایت.

بازی Silksong یکی از عجیب‌ترین پدیده‌های دنیای بازی‌های مستقل به‌حساب میاد.
تاریخ انتشار این بازی سال‌ها نامشخص موند و تیم سازنده‌ش فقط سه نفر داشت. با این حال، نتیجه این شد که بازی در روز لانچ (۴ سپتامبر ۲۰۲۵) روی استیم بیش از ۵۸۷ هزار بازیکن هم‌زمان داشت و در چند روز اول بیش از ۵ میلیون نفر  (بین فروش مستقیم و Game Pass) امتحانش کردن. تو این مقاله بررسی می‌کنیم که چطور تیم کوچکی مثل Team Cherry تونست با اون‌چه که می‌شه بهش گفت «بازاریابی بی‌سروصدا» یکی از پر سر و صدا‌ترین لانچ‌های مستقل رو رقم بزنه.