نمایشگاه Design Miami Paris 2025 امسال در هتل مِزون برگزار شد؛ ساختمونی قدیمی و پرجزئیات که حالا یکی از دقیقترین انتخابهای دنیای طراحی رو میزبانی میکنه. در این برنامه با نام Designers of Tomorrow، اپل از پنج طراح جوان حمایت کرده تا هرکدوم در مسیر خودشون استانداردهای تازهای برای آیندهی دیزاین بسازن.
ایدهی اصلی نمایشگاه اینه که طراحی نسل نو دیگه فقط در مورد شیء یا محصول نیست. در نسل پیش رو، طراحی یعنی ساختن زبانی تازه برای دیدن و فکر کردن.
Design Miami همیشه جایی بوده برای نمایش «شیء لوکس»؛ ولی پاریس امسال روایت متفاوتی انتخاب کرد. روایتی از جنس تمرکز روی فرآیند و دقیق شدن در رابطهی انسان و ابزار. این رویداد از کنار گفتمان دوگانه هوش مصنوعی/انسان رد شد و در فضای نمایشگاه، رد دست طراح و رد هوش مصنوعی بدون تظاهر و تقابل کنار هم حاضر بودن.
چه چیزی در Design Miami Paris 2025 متفاوت بود
امسال برخلاف بیشتر نمایشگاههای طراحی که پر از فرمهای تزئینی و روایتهای ازپیشساختهان، پاریس آرامتر و فکرشدهتر بود. خبری از شلوغی بصری یا رقابت برای جلب توجه نبود. تمرکز، کاملا روی فرایند بود. روی اینکه طراح چطور با ماده خام کار میکنه.
یکی از تمهای اصلی، بازگشت به متریالهای بومی و خام بود. در کار بعضی طراحها، گل و سفال نقش مهمی داشت. در کار بعضی دیگه، فلز یا شیشهای که با دست شکل گرفته بود. اما نکته اینجا بود که دلیل انتخاب هیچکدوم از این متریالها «نوستالژی» نبود. هدف، دیدن دوبارهی رابطهی انسان و ابزار بود. اینکه وقتی همهچیز دیجیتاله، «ساختن» با دست چه معنا و کارکردی داره.
از طرف دیگه، حضور تکنولوژی در Design Miami Paris 2025 از وضعیت اغراقآمیز مرسوم در سالهای اخیر فاصله گرفت. تا جایی که اپل در نقش شریک اصلی، فضایی ایجاد کرده بود که ابزارهای دیجیتال بهجای ویترین کلی اثر، بخشی از کار باشن. در بعضی آثار، از آیپد برای طراحی اولیه استفاده شد، در بعضی دیگه، از مدلسازی سهبعدی برای تست نور یا بافت. اما در نهایت، چیزی که بیننده میدید، اثر انسانی بود؛ یه پروژه زنده، با نقص و با ردِ تصمیمهای واقعی طراح.
همچنین بخوانید: نگاهی به نمایشگاه Pirouette در موزه مدرن نیویورک
معرفی پنج اثر شاخص
۱. Marco Campardo – میز قهوهای به رنگ کره
مارکو کامپاردو، طراح بریتانیایی-ایتالیایی، بهشدت به ماده و شیوهی ساخت اهمیت میده. در اثر جدیدش از مجموعهی Jello، یه میز پذیرایی به رنگ زرد ملایم (و بافتی کرهمانند)، با رزین ساخته شده. به استناد خود کامپاردو، داشته به یه قالب کره نگاه میکرده به فکر این پروژه افتاده.
وقتی بستهبندی کره رو باز میکنیم، بافتی نرم و فشرده روی سطح اون میمونه. همین بافتها، تخیل کامپاردو رو برای ساخت قالب برانگیختن. اگرچه میز ممکنه در نگاه اول شبیه به یک دسر ژلهای یا حتی تکهای کره فرانسوی بهنظر برسه، Primack (کیوریتور نمایشگاه) با شوخی اون رو به «خط تولید مبلمان Jolly Rancher» تشبیه میکنه.
- همکاری: ساختهشده با همکاری Galerie Kreo
- جنس: رزین قالبگیریشده با بافت ظریف
- تم: بازی با فرمهای خوراکی، در چارچوب طراحی صنعتی
۲. Marie et Alexandre – سیستم شیشهای مدولار با هویتی گرم
این زوج طراح فرانسوی که سابقهی کار در استودیوی Bouroullec رو دارن، با مجموعهی CR Boxes System سراغ ترکیبی مدولار، شفاف و چندمنظوره رفتن. جعبههایی از شیشهی صنعتی که میشه بهشکل توتم، قفسه یا حتی میزهای کوچک در چیدمان دکور قرار بگیره.
نکتهی ظریف در کار این زوج، انتخاب پالت رنگی پساممفیسه: رنگهایی لطیفتر و کمتر شارپ، که از سنت رنگهای ابتدایی جنبش ممفیس فاصله میگیره. در کنار این سیستم، اثری بهنام Vase Double هم ساختن. این کار دو لیوان از جنس شیشهی حرارتدیدهست که یکی با ترکیب سرد فیلمهای رنگی مونتاژ شده و دیگری در کوره شکل گرفته.
- روش ساخت: ترکیب سرهمبندی سرد و فرمدهی گرم
- ویژگی: ماژولار، قابل ترکیب و کاربردی در مقیاس خانگی
- الهام: معماری Unité d’Habitation لکوربوزیه
۳. Atelier Duyi Han – آینهای برای بدن و ذهن
Duyi Han، طراح مستقر در شانگهای، در اثرش بهنام Noetigram v0.9 سراغ آینه رفته، اما نه اونجوری که بهطور معمول برای بازتاب چهره سراغش میریم. هان بیشتر به آینه بهعنوان ابزاری برای بازاندیشی نگاه میکنه. سطح آینه ترکیبی از دو لایهست: نقشهای گلدوزیشدهی ساتن که یادآور نمودارهای آناتومیکی و نقشههای طب سوزنیان. Han میگه بخش زیادی از این آینه رو خودش با ترکیب دادههای تصویری و متنی ساخته که از هوش مصنوعی گرفته.
- الهام: نمایشگاههای “Diagrams” در بنیاد Prada و “Asian Medicines” در موزه Guimet
- متریال: ساتن، لایههای چندگانه، گلدوزی دیجیتال
- مفهوم: آینه بهعنوان فضای خودکاوی
۴. Jolie Ngo – نورپردازی شاعرانه با چاپ سهبعدی
جولی نگو، طراح ساکن کالیفرنیا، در آثارش برای Design Miami Paris 2025 از فناوری دیجیتال استفاده کرده و خودش تمام مراحل طراحی و تولید رو با دقت هدایت کرده.
اون از چاپ سهبعدی با خاک رس، نرمافزارهای طراحی و حس شاعرانهی فرم استفاده میکنه تا قطعاتی خلق کنه که هم دستیان، هم دیجیتال.
دو اثر از اون در نمایشگاه حضور داره:
- Lantern Vessel in Between Worlds: ظرف چاپشده با خاک رس، با شیارهایی موزون که به چراغهای ویتنامی شباهت دارن.
- Table Lamp in Cherry Blossoms and Himalayan Salt: لامپی رومیزی با پایهی سرامیکی و کلاهک چاپشده با طیف رنگی شکوفههای گیلاس.
- تکنیک: چاپ سهبعدی با خاک رس، برنامهنویسی با مکبوک
- الهام: فرهنگ بصری آسیای شرقی و نور در معماری سنتی
- مضمون: تأمل، لطافت، تکنولوژی در خدمت حس
همچنین بخوانید: درخشش طراحی روشنایی (Lighting Design) در فستیوال دیزاین لندن ۲۰۲۵
نقش برندها در کشف استعدادهای واقعی
در سالهای اخیر، برندها تبدیل شدن به بخشی از اکوسیستم کشف و رشد استعداد. همکاریهایی مثل Apple و Design Miami Paris مثال روشن این تغییره.
تا چند سال پیش، برندها معمولا با طراحان مطرح کار میکردن چون امنیت بیشتری داشت. بهطور معمول اسم بزرگ مساوی بود با ریسک کمتر. اما امروز، مخصوصا برندهایی که به نوآوری شهیر و متکیان، دارن برعکس عمل میکنن: برندهای نوآور دنبال طراحهایی هستن که شاید هنوز قالب مشخصی نداشته باشن، اما دید متفاوتی دارن.
Apple در این پروژه صرفا اسپانسر نبود. تیم کیوریتوری که زیرمجموعهی بخش Design Partnerships اپل کار میکنه، از ماهها قبل با دانشگاهها، استودیوهای مستقل و مسابقات طراحی در ارتباط بود تا اسمهایی رو پیدا کنه که در مرز بین دیسیپلینها کار میکنن. افرادی که نه میشه گفت مطلقا طراح صنعتیان، نه صرفا هنرمند.
همین جستوجوی بینرشتهایه که باعث شد طراحانی مثل Erez Nevi Pana یا Florence Louisy در لیست نهایی قرار بگیرن.
نکتهی مهمتر، نحوهی ارائهی این حمایت بود. اپل برخلاف مدل سنتی که برند مالک طرح میشه، مالکیت معنوی کارها رو به خود طراحها برگردوند و صرفا نقش تسهیلگر داشت.
برای درک بهتر تفاوت، تصور کنید اپل در این پروژه بهجای اینکه بگه «ما طراحی رو سفارش دادیم»، اعلام کرد: «ما از طراحان حمایت کردیم تا کارشون دیده بشه.»
این تغییر رویکرد، برای دنیای طراحی خیلی مهمه چون توازن قدرت رو از برندها به سمت سازندهها جابهجا میکنه.
جزئیات Design Miami Paris 2025 رو میتونید از وبسایت رسمی رویداد دنبال کنید.